സൗഹൃദത്തിന്റെ പേമാരിയായിരുന്നു അവരില്‍ പെയ്തിറങ്ങിയത്‌.. തിരകളില്ലാത്ത സാഗരം പോലെ അത് ശാന്തമായിരുന്നു.. മീനച്ചൂടില്‍ പെയ്ത രാത്രി മഴ പോലെ അത് കുളിര്‍മയുള്ളതായിരുന്നു..
പക്ഷെ....
എവിടെയോ അവര്‍ക്ക് പിഴച്ചു.. അവനില്‍ പ്രണയത്തിന്‍റെ നിശാഗന്ധി പൂത്തു, അവളില്‍ നൊമ്പരത്തിന്റെയും...
ഒരിക്കല്‍ ഒരുപാടു പ്രതീക്ഷകളോടെ ആ ഹൃദയം അവള്‍ക്ക് മുന്നില്‍ തുറന്നു..അവള്‍ക്കിഷ്ടമായിരുന്നു,ആ മൊഴികളും മിഴികളും എല്ലാം..
പക്ഷെ.....,
അവനു മുന്നില്‍ അവള്‍ മൗനിയായി.. അതെ..അവള്‍ ആ ഹൃദയത്തില്‍ കൊത്തി വെച്ചത് മറ്റൊരു രൂപമായിരുന്നു..
എങ്കിലും വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷവും അവളുടെ ജനാലക്കരികില്‍ വന്നിരിക്കുന്ന അവള്‍ അവന്‍റെ പേര് വെച്ച് വിളിക്കുന്ന ആ പക്ഷിയെ നോക്കി അവളുടെ മിഴികള്‍ നനയുന്നുണ്ടായിരുന്നു..അല്ല ഒരുപക്ഷെ അവള്‍ അറിഞ്ഞിരുന്നുവോ, ആ പക്ഷി അവന്‍ തന്നെയാണെന്ന്.. ആ പക്ഷിയുടെ ഹൃദയവും തേങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു എന്ന്....
"പ്രണയത്തിനും കവിതയ്ക്കും പൂച്ചയുടെ പോലെ 9 ജന്മങ്ങള്‍ ഉണ്ടെന്നു.. "
സ്നേഹപൂര്‍വ്വം,
ഫിറോസ്
umm Kollam...
ReplyDeleteSo..super...firoz......
ReplyDelete